کمک های ما به سوریه، لبنان و… چه توجیهی دارد؟

کمک های ما به سوریه، لبنان و… چه توجیهی دارد؟

همانطور که می‌دانیم، جنگ به معنای دفاع، مقدس بوده و به معنای تجاوز، زشت و ظلم به دیگران است. قاعده اخلاق انسانی هم ایجاب می کند که دفع ظلمِ ظالم، عقلا بر هر انسان آزاده ای جایز، بلکه واجب است. حال اگر کسی برای دفع این ظلم، به مظلوم یاری نرساند به نوعی در ظلم او شریک خواهد بود، چه این مظلوم، مسلمان باشد و چه نباشد و چه تقاضای کمک کرده باشد و چه نکرده باشد. چراکه شاید این مظلوم، از قدرت یاری رسانی دیگران به خود آگاه نبوده و به همین دلیل هم طلب یاری نکرده باشد. عدم کمک خواهی مظلوم، دلیل نمی‌شود تا دیگران در ظلم ظالم شریک شوند. شهید مطهری در این زمینه می‌فرماید:
«لزومى ندارد تقاضاى كمك كند؛ همين قدر كه در واقع آن مظلوم، مظلوم باشد… اسلام مى‏گويد اين مانعى را كه به صورت دولت [متجاوز] در مقابل توده مردم وجود دارد مى‏توانيد بزنيد و برداريد.» (مجموعه آثار شهید مطهری/ج20/ص233)

مضافا که:
اولا، امروز جمهوری اسلامی بعنوان ملجاء و پناهگاه مظلومان عالم مطرح است و در هرگوشه ای که مظلومی مورد ظلم قرار می گیرد، به نوعی گوشه چشمی به یاری ایران اسلامی دوخته است که همین مسئله تکلیف و مسئولیت حکومت اسلامی را برای یاری رساندن به این مظلومین سنگین تر می‌کند.

و دوما: هزینه برای یاری رسانی به گروه های مقاومت در لبنان و سوریه و یمن و… نه تنها هزینه نیست بلکه سرمایه گذاری برای امنیت ایران و شهروندان ایرانی است. نگاهی مختصر به مواضع این گروه ها در برابر تهدیدات خارجی که متوجه ایران اسلامی بوده است بیانگر عمق و اهمیت این سرمایه گذاری است.

سوما: کمک رسانی به این گروه ها که در نوک پیکان حملات قرار دارند در حقیقت جنگ خارج از مرزهاست. به این معنی که اگر ایران بواسطه این گروه ها در خارج از مرزها نجنگد بایستی در داخل مرزهای کشور به مقابله با دشمنی مثل اسرائیل و آمریکا و گروه های تکفیری برخیزد که در اینصورت متحمل لطمات و هزینه هایی به مراتب بیشتر خواهد شد. امیرالمومنین علی علیه السلام پیرامون این شیوه جنگ می‌فرماید:
«اغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ يَغْزُوكُمْ فَوَاللَّهِ مَا غُزِيَ قَوْمٌ قَطُّ فِي عُقْرِ دَارِهِمْ إِلَّا ذَلُّوا ـ پيش از آن كه آن‌ها (یعنی دشمنان) با شما بجنگند با آنان نبرد كنيد، به خدا سوگند، هر ملّتى كه درون خانه خود مورد هجوم قرار گيرد، ذليل خواهد شد.» (خطبه 27 نهج البلاغه)

کما اینکه مقام معظم رهبری هم در توجیه عملکرد شهدای مدافع حرم فرمود «اگر با داعش در عراق و سوریه نمی‌جنگیدیم باید در کرمانشاه و همدان با آنها می‌جنگیدیم.»

علاوه بر این ها، امروز این شیوه ـ یعنی جنگ در خارج از مرزها و حمایت از دیگران برای جنگ های نیابتی ـ یک روش متداول و پذیرفته شده است. بعنوان نمونه، حمایتی که آمریکا از اسرائیل و تکفیری ها نموده و برایشان هزینه می کند این سئوال را پیش می‌آورد که: «چرا ما برای امنیت و دفاع از مرزها و شهروندانمان، از گروه‌های همسو و محور مقاومت حمایت نکنیم؟»

پس کمک به سوریه و لبنان و یمن و فلسطین، نه تنها عینِ آرمانخواهی اسلامی، بلکه یک واجب عقلی برای حفظ امنیت ملی و دفاع پیشگیرانه در برابر تجاوز دشمن است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *